Zaterdag 7 oktober was een regenachtige dag. Het was koud. De bus kon ’s morgens niet voor de Piazza staan omdat hier een kleine markt was. Op de plek waar de bus de vorige keer stond, lagen nu occulte beelden, boeken, edelstenen, slangen, schorpioenen e.d. te koop. Jull zei als reactie daarop: “Wij zijn meer dan overwinnaars in Christus Jezus.
Er was een gesprek met twee tieners. Een van hen geloofde al en ging zondag naar de kerk. Zijn vriend geloofde een beetje. We hebben voor beiden mogen bidden. Voor de vriend hebben we gebeden dat God zich aan hem zal openbaren.
Een sportief uitziende man met zijn dochtertje bleef staan. Tom vroeg hem wat hij van de bus vond. Hij zei “Ja, mooi. Evoluon. Eindhoven. Licht. Lichtstad. Lichtbrengen.” Hij had niks met God zei hij maar vond het wel hartstikke mooi en luisterde. Hij had haast en Tom is al biddend met hem meegelopen naar de Piazza en heeft o.a. gevraagd of God zich aan hem zal openbaren, waarop hij het gebed ook oprecht beaamde. Hij kreeg een CityBible mee en het boekje Verhalen van Hoop voor een verslaafde vriend.
We raakten in gesprek met een Indonesische man uit de Randstad. Hij vertelde dat hij op straat was komen te staan, hoewel hij nu onderdak had bij iemand. Hij had een crimineel verleden en een aantal keer vastgezeten. Hij geloofde ‘niet echt’ in God, maar luisterde wel. Hij had al vaker met predikanten, ook in de gevangenis, over het geloof gesproken en er was ook iemand anders die hem regelmatig had uitgenodigd mee te gaan naar sprekers. Dat was er nooit echt van gekomen. Met schuld en gevangenis als voorbeeld, vertelde ons hoe Jezus voor onze plaats de straf op zich nam. We mochten toch bidden, voor zijn situatie en ook voor een aanraking, en de man voelde ‘iets’ gebeuren. We vertrouwen er op dat God hier een goed werk is begonnen.
Er stonden een paar grote kerels op afstand naar de bus te kijken en te lachen. Een van ons raakte in gesprek. Ze kwamen uit Engeland. Op de vraag waarom ze hier waren moesten ze lachen.. zo van “Tsja, dat weten we zelf eigenlijk ook niet”. Op de vraag of ze ergens last van hadden, zoals ziekte, depressie of iets dergelijks en gebed wilden zeiden ze “Yes, a hangover”. Uiteindelijk mocht Tom zijn getuigenis vertellen……..
Later op de middag was er een Roemeense jongeman waar een gesprek mee was. Er is voor hem gebeden, ook tegen de stress en voor bescherming van zijn gezin. Hij kreeg een Franstalige ‘Liefdesbrief van de Vader’ mee in een dichte envelop.
Deze brieven hebben we in tientallen talen en gaan als ‘warme broodjes over de toonbank’! Bid dat deze brieven de harten van mensen mogen raken.
Een man van de Nederlandse Spoorwegen liep voorbij. Eén van ons sprak hem aan en hij vertelde dat het aantal zelfdodingen hem aan het hart gaat. Hij vroeg hoe deze man dat beleefde en of hij hier zelf nare herinneringen aan heeft. Ze raakten hierover in gesprek en besloten in de bus samen verder te bidden. Deze man heeft 35 jaar geleden Jezus al leren kennen. Een broeder in ons geloof in Christus. Uiteindelijk is er samen gebeden, onder andere voor bescherming rond de spoorlijnen in Nederland, specifiek ook het stuk Best – Eindhoven – Deurne Hij vertelde ook een persoonlijk verhaal waar we voor mochten bidden, o.a. bescherming voor zijn hele gezin.
Een Belgische man vroeg naar de startlocatie van de marathon van 8 oktober. Hij vertelde dat hij alcoholist geweest was en gerookt had en hoeveel moeite het hem had gekost om daar helemaal vrij van te worden. Als gebed vroeg hij “dat ik morgen de marathon uitloop”. In het begin van het gesprek leek het alsof er helemaal geen geloof was.. maar gaandeweg leek het wel alsof hij zichzelf realiseerde dat hij toch wel kracht uit gebed had gehaald in het verleden. We hebben uiteindelijk mogen bidden dat hij God zal leren kennen en de Heilige Geest mag ontvangen. Hij heeft zelf ook in gebed uitgesproken “Lieve Vader, ik wil U leren kennen. Wilt U met Uw Heilige Geest in mijn hart komen? In Jezus Naam. Amen”. Soms is het heel bijzonder hoe gesprekken zo ineens om kunnen slaan.. van vrijwel niks naar een verlangen dat ineens ontstaat. Hij kreeg het boekje Verhalen van Hoop mee, met inspirerende verhalen over mensen die met God van verslaving afkwamen. De Bijbel wilde hij eerst niet hebben, maar nam hij uiteindelijk ook aan.
Op de bus staat “God brengt licht in jouw leven!” Een man, eind 30 ofzo, liep met zijn vriendin of vrouw voorbij en riep gekscherend “Nou dat is wat voor mij! Tom riep terug “Ja dat is zeker ook voor jou!” en rende hem achterna voordat hij bij de stoplichten overstak. Tom vertelde over hoe Jezus bevrijdt, ook van verslaving. “Nou, da’s wat voor hem dan..” zei de vrouw die bij hem was. “Hoezo dan?” “Nou man.. coke verslaving!” Hij kreeg het boekje Verhalen van Hoop in zijn handen gedrukt en reageerde daar blij op. Ze zeiden dat ze even iemand op moesten halen en daarna terug zouden komen. Helaas, hebben we ze niet meer gezien.
Een jongen, in de 30, kwam aangefietst vanaf de Piazza. Tom riep onverwachts “Hey! Mag ik je wat vragen!?”, waarop hij volop op zijn rem ging en precies voor Tom stopte. Tom wist niet direct wat hij eigenlijk moest vragen en waarom hij op die manier hem riep… en keek hem toen aan en vroeg: “Heb je met verslaving en depressie te maken?”, waarop de jongen zei dat dit zo is. Tom getuigde kort en krachtig hoe Jezus hem hiervan vrij heeft gemaakt. Hij vroeg vervolgens: “En zit je ook vast in het spiritualiteit… occultisme, complotten en ben je de weg kwijt en zoek je naar God?” Hij zei meteen “Ja man..”. Hij vertelde ook dat een vriend 3 maanden geleden zelfmoord had gepleegd. Tom getuigde hoe Jezus hem van alles vrij kon maken. Er werden hem een paar vragen gesteld om te checken of hij oprecht Jezus aan zou kunnen en willen nemen. Hij zei echt vanuit zijn hart “Ja”. Er is kort en krachtig gebeden. Hij heeft zelf een bekeringsgebed uitgesproken om vergeving en verlossing te vragen. Al met al duurde het hele gesprek misschien maar 10 minuten… maar het gebed kwam uit zijn hart. Hij heeft een overlevingspakket meegekregen en ze hebben telefoonnummers uitgewisseld. Tom had tranen in zijn ogen toen hij wegfietste. De broeder uit Ghana die op korte afstand had staan kijken en luisteren zei: “Wow. That was sincere!”, met andere woorden… ook al was dit snel en kort, dat was een oprechte bekering.
Er is een gesprek geweest met iemand van die de moeder bij de jehova’s zit. Er is hiervoor gebeden dat ze zich hiervan mag bekeren.
Het was heel mooi om te horen dat God bijna de hele dag door in de bus aanbeden werd. Er waren vrijwel continu mensen aan het zingen, wat buiten te horen was. Deze dag was super gezegend! Een komen en gaan van mensen. Veel broeders en zusters. Ontmoetingen met andere evangelisten in Eindhoven. Koffie. Koekjes. Appeltaart. Veel gesprekken. Veel gebeden. Mensen die op een of andere manier ‘iets voelden’. Veel mensen die zeiden ‘ik wil God wel leren kennen’. Genezing. Bekeringen. Dank aan iedereen die voor deze Outreach gebeden heeft! Prijs God! Hallelujah!