Zaterdag 25 augustus was de start van het nieuwe seizoen van Light Express. We starten gewoonlijk met het team om 11 uur met gebed, lofzang en aanbidding.
Terwijl Tom naar het station in Best liep om daar de trein te nemen, zag hij een man op een bankje zitten met zijn capuchon over zijn neergebogen hoofd getrokken. Naast hem stonden een fiets en wat tassen. Tom moest de trein halen om op tijd te zijn. “Ik ben nota bene zelf degene die voorgesteld heeft om op tijd te zijn met het team, zodat we samen de dag kunnen beginnen.. en nu ben ik alweer te laat omdat ik op de heenweg al iemand tegen kom”, dacht hij. “Maar dit zijn juist de mensen waar we voor bidden die hulp nodig hebben? Dan is te laat komen niet erg toch? Jezus genas ook op de Sabbat. Wat stelt zo’n regel voor als iemand hulp nodig heeft?”
Tom riep een aantal keer “Hallo? Meneer? Hallo?” en sloeg op een vuilnisbak in de buurt om wat herrie te maken. De man werd wakker en keek op. Hij had in een ongemakkelijke positie, zittend geslapen. Hij bleek een dakloze Pool te zijn die de nacht nogal wat problemen had gehad. Hij vertelde zijn verhaal. Tom mocht naast hem gaan zitten en liet ondertussen aan het team weten later zullen te zijn en vroeg via Whatsapp om gebed voor deze man.
“De meeste Polen geloven toch in Jezus?”, zei Tom. Hij vertelde over Jezus. Tom mocht voor hem bidden. “Waar is God dan?”, zei de man ondertussen huilend. “Ik bid elke avond voor het slapen gaan naar God.” De man zei dat hij al een half jaar op straat leefde en hij zei “Wie ben jij? Jij bent de eerste die me ziet en een hand geeft en naar me luistert. Niemand! Niemand ziet me!” Tom zei: “God ziet jou!” Hij kon dat moeilijk geloven. Tom zei: “Ik ben op weg naar een team in Eindhoven. Die wachten nu op mij en zijn al voor jou aan het bidden. Wij vertellen mensen over de liefde van Jezus. Ons doel vandaag is om mensen zoals jou te helpen. Daarom stuurt de Heilige Geest mij naar jou.” Tom mocht weer voor hem bidden en kreeg ook een indruk om te bidden voor zijn familie. Toen vertelde hij dat hij een goede relatie heeft met zijn ouders in Polen, maar dat hij al een half jaar niets heeft durven laten horen omdat hij zich schaamt voor zijn situatie. Zijn vader had nog een bericht gestuurd om te vragen hoe het met hem is, maar hij had niets laten weten. De man geloofde niet dat Jezus de enige weg is en voor hem waren alle religies dezelfde God. Tom zei: “Jij bidt naar God en ook tot Jezus zeg je… en dan komt er een Christen naar jou toe om je te vertellen over Jezus toch?” Hij was geraakt en Tom vroeg hem of hij een dagje mee zou willen om gewoon warm in de bus te kunnen verblijven met koffie en eten en wat te kunnen slapen. Dat wilde hij graag. In de trein las hij de ‘liefdesbrief van de Vader’, opgebouwd uit Bijbelverzen, in zijn eigen taal en moest opnieuw huilen.
Eenmaal bij de bus van Light Express aangekomen, werd hij warm ontvangen door de andere evangelisten: Jull, Marguerite, Daniel en Koos. Er werd met gebed geopend en een stuk uit de Bijbel voorgelezen. Jull had ’s morgens thuis al een hoofdstuk op zijn hart gekregen en las toepasselijk voor uit Lukas 14 vanaf over ‘de grote maaltijd’: “Ga er snel op uit naar de straten en stegen van de stad en breng armen en verminkten en kreupelen en blinden hier binnen.” Daarna werd gezongen, onder andere ‘Create in me a clean heart (389)’ en ‘King of kings and Lord of lords’. De man zong mee, deed zelf een kort dankgebed en was blij! Hij is de hele dag in de bus gebleven, lekker in een hoekje waar hij af en toe zijn ogen dicht kon doen. Ook was hij getuige van verschillende andere mensen die in de loop van de dag werden aangeraakt door de Heilige Geest, waardoor zijn geloof in Jezus begon te groeien.
Zo was er een man met een ziekte daarvoor gebed wilde ontvangen en in de bus kwam. Tijdens het bidden ontvingen we woorden van kennis over het leven van deze man, woorden vanuit het hart van God, die het hart van deze man diep raakten. Voor het eerst in ruim tien jaar moest deze man huilen. Deze man had al geloof in Jezus, maar kende het Evangelie nog niet. In gebed gaf hij zijn hart aan Jezus en hij zei naar de dienst te zullen komen. We hebben hem helaas nog niet gezien. Bid dat we hem opnieuw mogen ontmoeten.
Het aantal gesprekken dat we gevoerd hebben was relatief klein. We waren met een klein team. De kwaliteit van de ontmoetingen was geweldig. We zagen hoe God’s Geest de treurende troostte op een hele bijzondere manier. Ook waren er mooie knipogen. Zo vroegen we bijvoorbeeld tussendoor in gebed “Vader, wie mogen we aanspreken?” en vervolgens iemand aanspraken, stond er op de pet van de man: JESUS IS LORD.
We hebben verschillende mensen op straat traktaten overhandigd en ook voor een aantal mensen mogen bidden. Een zieke man luisterde naar ons en gaf aan alles thuis te overdenken. Ook zijn we meerdere mensen tegengekomen die we al eerder hebben ontmoet.
Op het einde van de dag wilden we onze Poolse vriend niet terug de straat op sturen. Hij zou maandag kunnen gaan werken en vanaf dan ook onderdak hebben. Zijn bedoeling was om dan een nieuwe start te kunnen gaan maken. Het is bijzonder dat hij dan juist vlak voor deze nieuwe start een ervaring met God mocht hebben. De hotels in Eindhoven waren vol, dus besloten we om naar Best te gaan waar ook zijn fiets nog op het station stond. Vanwege organisatorische redenen kwam chauffeur Thijn met het idee om dan met de bus naar Best te rijden. Dat was een leuke rit vanaf Eindhoven naar Best met z’n allen! Die ingeving was ook door God geïnspireerd. Want zonder dat Thijn het in de gaten had, zette hij de Poolse man af bij exact hetzelfde bankje als waar we hem ’s morgens ontmoet hadden. We wezen naar het bankje en zeiden: “Kijk! We zijn terug bij af!” De man was helemaal verbaasd. Op het bankje zaten drie mensen, die op hun beurt verbaasd naar ons keken dat wij naar ze wezen. Daarom excuseerden we ons en legden we het uit. Wat bleek? De drie mensen, twee mannen en een vrouw, die op het bankje zaten waren ook Pools. Onze Poolse vriend begon vol enthousiasme en verbazing in het Pools aan hen uit te leggen wat hij allemaal meegemaakt had. Hij begon te getuigen over Jezus aan zijn landgenoten. De drie Polen op het bankje hadden net een enorme bus weg zien rijden met een groot kruis en teksten over God. Toen zei de oudere man in het midden in het Duits tegen Tom: “Ben je gelovig?”. “Ja”, zei hij. “Dit is levend geloof”, zei de man. “Bent u ook gelovig?”, vroeg Tom. “Ja” zei de man. “Broeders!” Met zijn allen hebben ze nog met elkaar gesproken en in een kringgebed God gedankt. Zulke verrassingen door God geregisseerd, zo op het einde van een dag hebben we al vaak meegemaakt met Light Express. Halleluja! “Thank You Jesus!” riep de man die we ’s morgens hadden ontmoet. Hij is later naar een hotel gegaan voor die nacht en is op maandag begonnen met werken en heeft onderkomen. Helaas konden we daarna geen contact meer krijgen. Thijn is hem nog tegengekomen en hij zei dat het goed ging maar dat er iets mis was met zijn telefoon. Hij zou naar de dienst komen. Bid dat we hem weer mogen zien en hij wedergeboren mag worden.
Alle eer aan God, Die deze dag weer zo geweldig mooi heeft geregisseerd. Dank aan iedereen die voor Light Express bidt.