Zaterdag 23 maart was Light Express op het 18 Septemberplein aanwezig. Jull opende met Johannes 7 vers 37 t/m 39.
“En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus daar en riep: Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken. Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. En dit zei Hij over de Geest, Die zij die in Hem geloven, ontvangen zouden; want de Heilige Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was.”
Jull zei: “Wij mogen de hele week drinken van Hem. Er staat zoals de Schrift zegt – dus niet zoals wij zelf zeggen op onze eigen manier – ‘vervulling van de Heilige Geest’. Petrus zegt ergens dat eigenmachtige uitleg van de Schrift niet toegestaan is, alleen door de Geest. Zoals het Schrift zegt houdt ook in gehoorzaamheid aan Zijn woord, dit gaat boven het brengen van offers. Er staat dan dat stromend van levend water uit zijn binnenste zullen vloeien, die zij die in Hem geloven ontvangen. Toen hadden zij de Heilige Geest nog niet ontvangen, wij hebben Deze wel al ontvangen. Deze stromen van levend water mogen wij uitspreken vandaag in liefde, de eerstgenoemde vrucht van de Geest. Die liefde die in ons is, dringt ons om het Evangelie te vertellen. Niet omdat wij zo goed zijn. Wij staan er omdat het genade is. God heeft het in ons hart gelegd. Het is Zijn werk. Wij zijn dankbaar. Hij opent onze monden en stromen van levend water zullen komen naar andere mensen toe, zodat zij besprenkeld worden met Zijn Woord. Zijn Woord is een tweesnijdend zwaard. Wij mogen getuigen. Hij is het Woord! Jezus Christus. Wij zijn aan het trappelen om uit te mogen gaan. Wij prijzen Uw Naam Heer!”
Daarna hebben we samen God aanbeden, met o.a. Opwekking 544 (Meer dan rijkdom), Hem groot gemaakt in onze lofprijs en gebed en een zegen gevraagd voor de dag. Fijn om ook Jimmy op gitaar en Mieke met haar stem hier bij te hebben.
Drie mannen van de straat
In de ochtend kwamen drie mannen die op straat rondzwerven naar de bus. Een aantal was onder invloed. Toen we hen aanspraken reageerde een van hen een beetje afwijzend. Een andere jongen, die we eerder ontmoet hebben, tikte hem aan en zei iets in de trant van “they’re ok”, zo van “niet doen.. ze zijn ok”. We boden een van hen een rugzak met goodiebag aan met basisbenodigdheden zoals eten, drinken en ondergoed. Hij was dankbaar. We vroegen of we voor hem mochten bidden. Ondanks dat hij aangaf niet zoveel met God te hebben, mocht dat. We namen hem apart en hij kwam in de bus en ging zitten. “Hoe gaat dit in zijn werk?” We vroegen waarvoor we mochten bidden en hebben hem gezegend. Het raakte hem en hij was dankbaar. Vervolgens vroegen we de tweede man in de bus en ook hij kreeg een tas. Hij gelooft in Jezus, maar hij was dronken. Hij sprak geen Nederlands. We lieten hem de liefdesbrief van de Vader in zijn eigen taal lezen op onze telefoon. Deze krachtige woorden uit de Bijbel raakte zijn hart. Hij had tranen in zijn ogen en we mochten ook met hem bidden. Hij probeerde ons na te zeggen in het Engels, wat moeizaam ging. We gingen hem voor in gebed en hij vroeg God om hulp in zijn leven. Ook hij was ons dankbaar. Daarna ging hij naar buiten en kwam de derde man in de bus, met een halve liter bier. “Waar gaat dit over?” zei hij. We lieten hem op zijn gemak de liefdesbrief van de Vader lezen in zijn eigen taal. We hadden zelf niet gebeden en nauwelijks een woord gezegd. Tranen begonnen te rollen. God’s woorden raakten hem diep. “I need to change my life…” zei hij. Hij vertelde over de pijn en puinhoop in zijn leven en het recente verlies van een vriend. We mochten met hem bidden. Hij was niet dakloos, maar had het ook niet breed. Ook hem gaven we een goodiebag mee. Alle drie waren ze dankbaar en ze gingen samen verder.
Nog meer mannen van
de straat
Later kwamen nog eens 4 mannen die op straat leven naar de bus. Sommigen
kende we al. Anderen nog niet. We hebben gesproken en wat gegeten onder het
genot van een kop koffie. Ook met een aantal van hen mochten we bidden. Een van
hen zei: “Ik zou graag eens een praatje met God maken. Dat lijkt me een machtig
gesprek.” We hebben hem uitgelegd hoe hij kan bidden en dat God graag een
praatje wil maken en zijn hem voorgegaan in gebed. Mieke, die altijd voor wat
lekkers zorgt, had deze keer ook een paar boxen vol met gesmeerde boterhammen
meegenomen. Die vonden gretig aftrek! Ze waren al snel allemaal op.
Twee vrienden
Ineens sprongen er twee vriendelijke jonge mannen, vrienden, in de bus en keken
vrolijk rond. Ze waren gewoon nieuwsgierig. Ze sprongen uit de bus en wilde
snel weer gaan. Tom sprong uit de bus en riep ze terug, om een traktaat te
kunnen geven. “Luister, niemand komt zomaar in de bus. Als jullie in de bus
komen, dan is dat niet zonder reden.” Tom mocht getuigen en ze luisterden
geboeid. Ze hoorden dingen over God en geloof zoals ze het nog niet eerder
gehoord hadden. Ze waren ineens echt geïnteresseerd en begonnen vragen te
stellen. Uiteindelijk hebben ze wel een uur staan praten met elkaar. Tom vroeg
ook aan een van de twee jongens: “Klopt het dat jij hele zware klappen te
verduren hebt gehad door gebroken liefdesrelaties?” Dat raakte de jongen, die
zijn vriend aankeek zo van “Wow, voltreffer…” We mochten voor hem bidden en hij
kreeg het helemaal warm. Zijn vriend had een Moslimachtergrond. Ook hij werd op
een positieve manier geprikkeld door het Evangelie. Dit was een geweldig mooi gesprek
waarbij de woorden enthousiast ontvangen werden. De mannen zeiden dat ze
serieus zouden overwegen om een keer naar een dienst te komen. Laten we bidden
dat deze woorden in goede aarde mogen groeien en vrucht zullen dragen.
Zo waren er nog tal van goede gesprekken deze dag waarbij we konden zaaien met woorden van leven. Op het einde van de dag zijn Tom en Ricardo nog naar de daklozenopvang geweest. Ook daar konden we nog verschillende ‘God’s goodiebags’ uitreiken en met mensen die op straat leven bidden.
Bid dat God deze mannen en vrouwen en de andere mensen op straat in Eindhoven nabij is en raakt zodat zij Hem zullen leren kennen en ook herstel in hun levens kunnen krijgen.
Marguerite moest rennen omdat ze haar trein moest halen. Het was al veel te laat. We riepen nog naar haar “Vader, bij U is niets onmogelijk. We bidden dat ze haar trein tóch haalt!” Om 16 uur stuurde zij een app-bericht: “Jullie gebed is verhoord. Ik stapte de trein in en de deuren gingen dicht!”