Zaterdag 21 oktober stond de bus weer op de Verwerstraat. Iedereen in het team had op zijn eigen manier last van tegenwerking gehad. Deze keer nog heftiger dan een maand geleden. “Het gebed van een rechtvaardige vermag veel.” Wilt U voor Light Express en het team bidden? We begonnen de dag meteen met ochtendgebed en gaven onze zorgen, vermoeidheid en lasten aan Jezus en vroegen om kracht voor deze dag. De kern in de ochtendgebeden was “U bent met ons”.
Tom vroeg in gedachten aan God of Hij misschien een tekst had en sloeg de CityBible open op pagina 459, 1 Petrus 2. Jull vroeg “Heb je een woord?” Het hoofdstuk was “Lijden omwille van het goede”.
Want dat is genade, als iemand om het geweten voor God dingen verdraagt die hem pijn doen, en daarbij ten onrechte lijdt. Want wat voor roem is er als u het geduldig verdraagt wanneer u zondigt en daarvoor slagen ontvangt? Maar als u het geduldig verdraagt wanneer u goeddoet en daarvoor lijdt, is dat genade bij God. Want hiertoe bent u geroepen, omdat ook Christus voor ons geleden heeft; Hij laat ons zo een voorbeeld na, opdat u Zijn voetsporen zou navolgen; Hij, Die geen zonde gedaan heeft en in Wiens mond geen bedrog gevonden is; Die, toen Hij uitgescholden werd, niet terugschold, en toen Hij leed niet dreigde, maar het overgaf aan Hem die rechtvaardig oordeelt; Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout, opdat wij, voor de zonden dood, voor de gerechtigheid zouden leven. Door zijn striemen bent u genezen. Want u was als dwalende schapen; maar u bent nu bekeerd tot de Herder en Opziener van uw zielen. 1 Petr. 2 19-25
Toen Tom direct na het lezen hiervan zijn Bijbel-app opende op de telefoon bleek dat 1 Petrus 2:24 ook het Bijbelvers van de dag was! Dat werd door iedereen ontvangen als een bemoedigende knipoog van God: “Ik ben met jullie”. Iwan stelde voor om te aanbidden en we hebben verschillende liederen gezongen, waaronder “Opwekking 194 (U maakt ons één, U bracht ons tesamen). God gaf ons kracht om uit te gaan om het Goede Nieuws te brengen. Terwijl we het trapje van de bus afgingen vroegen we simpelweg “Jezus, wilt U iemand sturen..” en een jong stel met een kindje in de buggy kwam meteen voorbij gelopen en stopte. We gaven een kaartje “Jezus leeft en hij houdt van u!” en direct was er een leuk gesprek. Geweldig! Zo stap je nog vermoeid of belast de bus in, en zo ga je uit met Zijn leiding en stuurt God meteen mensen! Zo bemoedigend! De jonge vrouw geloofde in Jezus en bad regelmatig. Bij de jonge man, die ook geloofde, stond het vuur op een laag pitje. Ze waren ‘nog’ niet getrouwd. We hebben mogen vertellen over hoe God het huwelijk ziet en het drievoudig snoer dat niet snel verbroken wordt. We hebben aan de jonge man verteld hoe Hij zijn rol als man en vader zou kunnen vervullen van God’s perspectief en hoe hij op die manier ook voor bescherming zorgt voor zijn gezin als man van God. De vrouw leek blij te zijn met het gesprek en de man stond er oprecht open voor. Uiteindelijk hebben we hen als gezin een rijke zegen toe mogen bidden. Dit was een heel mooi begin van de dag!
Daarna gaven we een traktaat aan een Franstalige vrouw met boodschappen in haar kar. Ze gaf aan dat ze in Jezus gelooft. De communicatie verliep niet zo makkelijk omdat niemand van het team vloeiend Frans sprak. We hebben haar de Liefdesbrief van de Vader in het Frans meegegeven. Ze wees naar de bushalte verderop en zei lachend dat ze een andere bus ging nemen.
Even later kwam er weer een jong stel voorbij gelopen, met een zoontje dat iets ouder was. Deze ouders waren Boeddhisten. We wisten op dat moment even niet meteen hoe we dit gesprek richting konden geven en we luisterden naar wat zij vertelden. Een van de ouders van het jochie zei ineens “Maar hij heeft wel iets met Jezus… hè?” Het jongetje lachte instemmend. Hij ontvangt op school les over Jezus en krijgt verhalen uit de Bijbel mee. Hij geloofde in Jezus en de ouders lieten hem daar vrij in. Hij mocht zelf kiezen. We hebben hem ook een kaartje gegeven met de tekst “Jezus leeft en hij houdt van jou.” We hebben het gesprek daarbij gelaten en daarna in het team gebeden dat hun zoontje met zijn persoonlijke geloof in Jezus, al op deze jonge leeftijd, tot een enorme zegen mag worden voor zijn ouders.
Een man met een kruk werd aangesproken en hij zei dat het ‘te laat was, omdat hij al opgegeven is’. Hij hoopte dat na zijn overlijden op een plek zou komen waar geen pijn meer is. We hebben het Evangelie uitgelegd en verteld over die plek van vrede bij God en hoe we daar door het werk van Jezus Christus aan het kruis kunnen komen. We hebben mogen bidden, waarbij we ook het vers van de dag (1 Petr. 2) hebben meegenomen in het gebed. We hebben in gebed ook om genezing gevraagd. Het gesprek was op de hoek van de straat en de man stond op iemand te wachten en had een beetje haast.. dus dit ging wat lastig. De man weet hoe hij Jezus kan aannemen en zou er over nadenken.
Soms staan we om ons heen te kijken en het krioelt er van de mensen. Op wie stap je af? We bidden dan en vragen God om leiding. De Heilige Geest laat dan soms ineens iemand opvallen in de mensenmassa. Zo kwamen we in gesprek met een man uit Egypte op de fiets. Hij had ook haast. Hij geloofde in Jezus maar hij had nooit zijn leven bewust aan Hem gegeven. Hij had last van depressie, aardig wat problemen in z’n leven en we kregen het op ons hart om voor hem te bidden voor bekrachtiging van zijn geloof en vervulling met de Heilige Geest. Hij moest ergens naartoe en beloofde dat hij terug zou komen. Helaas kwam hij niet meer terug naar de bus die dag. We bidden dat we hem nog een keer zien bij de bus of stuurt God andere Christenen op zijn pad die hem kunnen helpen.
We spraken nog met een Poolse man die in Jezus geloofde. Hij ging even mee naar de bus. Een stukje verder stonden vrienden van hem, een vrouw en man, te schreeuwen dat hij op moest schieten. Hij kreeg de Liefdesbrief van de Vader in het Pools mee.
Een meisje van een jaar of 16 stond op de kruising de bus te bekijken. Ze was foto’s aan het maken. Ze vond de bus echt prachtig. Ze wist vrijwel niks van het geloof en stond te luisteren. Haar vriendin stond aan de overkant van de bus enigszins ongeduldig te wachten. Dit meisje bleef gewoon aandachtig luisteren en stond de bus te bewonderen… en dan ook echt te bewonderen in de zin van “Wow!”. Ze was helemaal onder de indruk. Het leek er sterk op dat God haar stilzette. Soms zijn er gesprekken waarbij het lijkt alsof God bij wijze van spreken iemand gewoon even tijdelijk aan de grond vastlijmt en deze mensen zijn dan één en al oor.
Een man en vrouw staken de straat over. De vrouw liep erg moeilijk en had krukken. Een van ons liep besloot om er toch even achteraan te lopen en vroeg om kort te mogen bidden. Ze hadden overduidelijk haast.. en de vrouw had vooral veel pijn. Op de vraag “Gelooft u in God?” zei deze vrouw nog tijdens het lopen “Ik geloof dat er meer is ja…” Heeft u een halve minuut voor een gebed… ?” De vrouw en de man vonden dat goed. We vroegen aan beiden afzonderlijk toestemming om de hand op haar schouder te leggen. Er werd kort om genezing gevraagd en de vrouw gaf aan dat ze het warmer kreeg bij haar hoofd en iets van tinteling voelde. Na dit super korte gebed, werd kort maar krachtig het Evangelie uitgelegd en verteld dat het gaat om relatie met de Vader door Jezus en dat het de Heilige Geest is die haar aanraakte.. want ze voelde ‘iets’. Ze waren dankbaar en gingen verder.
Twee vriendinnen, qua leeftijd zo eind 20 of begin 30, waren geïnteresseerd in getuigenissen en levensverhalen en bleven een flinke poos luisteren. Ze stelden vragen. We hebben uiteindelijk voor ze mogen bidden dat God zich aan hen zal openbaren, waarop ze het gebed beantwoordden met “Amen”.
Een student uit Libanon, met Moslim achtergrond, was helemaal niet met geloof bezig. Hij richtte zich op zijn studie. Ook deze jongen bleef gewoon staan luisteren, alsof hij vastgeplakt stond aan de grond. Een rustige, nederige jongen. We hebben het Evangelie mogen uitleggen en verteld waarom Jezus de enige weg tot God is. Ook voor hem hebben we mogen bidden dat God Zich aan hem zal openbaren.
Twee dames zaten een sigaretje te roken aan de overkant van de kruising. Ze kwamen over als vriendinnen van elkaar. De ene vrouw (zij komt oorspronkelijk uit Oost-Europa) vertelde dat de andere vrouw haar werkgever is. Ze geloofden allebei, maar konden geen antwoord geven op de vraag of ze zeker waren over hun verlossing. We mochten uitleggen hoe Jezus die zekerheid wil en kan geven. Ze stonden hier erg voor open. Zij hadden een afspraak. Voordat ze vertrokken hebben ze allebei gebed ontvangen en tevens allebei een CityBible, visitekaartjes e.d. en het Alpha-boekje “Waarom Jezus?”. Ze zouden in overweging nemen om een keer naar de kerk te komen.
Een mevrouw fietste voorbij richting de markt en ze liet een tas vallen. was een mooie gelegenheid om haar aan te spreken. Het was een kleine vrouw met Portugees uiterlijk en een vrolijke lach. Dit Op de vraag of zij in Jezus gelooft, lachte ze en zei “dat is mijn achternaam!” Haar achternaam bleek te eindigen op “jesus”. Ze sprak met Amsterdams accent. Het ging prima met haar en we vroegen of er misschien iemand was waar we nog voor konden bidden. Ze vertelde over een hele goede vriend van haar die Jezus nog niet kent. We hebben samen een krachtig, enthousiast gebed gedaan waarbij we riepen “God, go get him!”
Er kwam ook een bekende voorbij gelopen. De Indonesische man die op straat was komen te staan, die we twee weken eerder op het 18 Septemberplein ontmoet hadden. We hebben toen voor hem gebeden. Hij werd toen aangeraakt door de Heilige Geest en vertelde later die dag dat hij zich veel lichter voelde. We vroegen nu hoe het met hem ging. Ondanks dat hij nog steeds geen vaste verblijfplaats heeft voelde hij zich prima en hij getuigde wederom dat God twee weken geleden iets gedaan heeft bij hem in dat gebed en dat hij het verschil (voor en na het gebed, nu 2 weken later) nog steeds merkt. Het heeft toen een Bijbel gehad en we hebben nogmaals benadrukt dat het belangrijk is voor hem om te lezen en te bidden. Hij weet hoe hij Jezus kan aanroepen en aannemen en het is tussen God en hem.
Tom kwam nog een ‘oude bekende’ tegen uit de periode voor zijn bekering. Deze jongen was hij 4 weken eerder ook tegengekomen op dezelfde plek. Die jongen was net terug van een nacht feesten en was nog onder invloed. Tom heeft getuigd en verteld dat Jezus hem vrij kan maken.. en dat hij Jezus kan aanroepen voor hulp als hij dat ooit zou willen.
De dag eindigde met een gesprek met een Antilliaanse moeder en haar zoon. De moeder had een van haar twee zonen (en de jongen dus zijn broer) verloren. Recent was er ook een ander sterfgeval geweest. Ze geloofden beiden in Jezus maar het geloof was aan vernieuwing toe. We kregen het op ons hart om te bidden voor het bekrachtigen van het geloof en te bidden voor vervulling met de Heilige Geest. Er waren twee evangelisten onder ons die weten hoe het is om een kind te verliezen. We zaten met zijn allen samen in de bus met de deur dicht en het gesprek was intens. Deze moeder en Jull bleken ook dezelfde mensen op de Antillen te kennen. Er werd over en weer gesproken en verdriet gedeeld en gebeden. Er waren tranen. Er werd een vloek verbroken wat op een rustige wijze bevrijding gaf, terwijl ook gebeden werd voor vervulling met de Heilige Geest. Hij is onze Trooster en Helper. Het was ontzettend bijzonder en de hand van God in het samenbrengen van deze mensen was zo duidelijk.
Deze outreach had een bijzonder begin en een heel bijzonder einde. God is trouw en Hij is met ons.